O książce: 2011 / W 1974 roku 18-letni rosyjski pianista Andrei Gavrilov został jedynym zwycięzcą V Międzynarodowego Konkursu. Czajkowski. Dwa tygodnie później triumfalnie zadebiutował na słynnym festiwalu w Salzburgu, zastępując chorego Światosława Richtera. Jego zawrotną karierę przerwano w 1979 roku z inicjatywy KGB. W 1985 roku pianiście udało się uciec z ZSRR. Po występie Gawriłowa w Carnegie Hall „New York Times” ogłosił go „największym artystą naszych czasów”. W książce publikowane są wspomnienia muzyka dotyczące niesamowitych wydarzeń, jakie wydarzyły się w jego życiu w latach 1973–1985: „Książka Andrieja Gawrilowa to absolutna sensacja, bezprecedensowo szczera opowieść o obyczajach muzycznych i niemal muzycznych, o patologiach i wypaczeniach, które tak się dzieją. często towarzyszą geniuszowi, o sztuczkach socjalistycznej władzy i podłości kapitalistycznego zarządzania. To opowieść o strasznej stronie piękna, o cenie, jaką trzeba zapłacić za talent i sławę. Chcę jednak, aby czytelnik za całą tą szczerością, skandalizacją i brudem dostrzegł dziecięcą duszę autora, który nigdy nie stał się swoim w żadnym stadzie».